بیت کوین که اغلب با علامت BTC مخفف میشود، اولین نمونه از آنچه اکنون ارزهای رمزنگاری شده می نامیم بود. ارزهای رمزنگاری شده یک دارایی در حال رشد است که برخی از ویژگیهای آن با ارزهای سنتی مشترک است، با این تفاوت که کاملاً دیجیتالی هستند و تأیید ایجاد و مالکیت این ارزها براساس رمزنگاری است.
به طور کلی اصطلاح بیت کوین دارای دو تعبیر ممکن است. بیت کوین به یک واحد از ارزهای دیجیتال اطلاق میشود که متعلق به کاربر است و معامله میشود. یک بیت کوین در کیف پول بیت کوین نگهداری میشود که با رشتهای از اعداد
و حروف مانند “1A1zP1eP5QGefi2DMPTfTL5SLmv7DivfNa” مشخص میشود. وقتی کسی بخواهد بیت کوین برای شما ارسال کند، آن را به آدرس مخصوص کیف پول شما ارسال میکند و شما از طریق کلید خصوصی (private key) خود به آن دسترسی خواهید داشت.
پروتکل Bitcoin یک دفتر کل توزیع شده است که تعادل را بین تمام معاملات توکن برقرار میکند. این دفترها پروندههای عظیمی هستند که روی هزاران کامپیوتر در سراسر جهان ذخیره میشوند. شبکه هر تراکنش را بر روی این دفترها ثبت میکند و سپس آنها را به سایر دفاتر ثبت شده در شبکه منتقل میکند. هنگامی که همه شبکهها توافق کردند که همه اطلاعات صحیح را ثبت کردهاند، از جمله دادههای اضافه شده به یک تراکنش که به شبکه امکان ذخیره دادهها را به طور غیرقابل تغییر میدهد، شبکه تراکنش را به طور دائم تأیید میکند.
در صورت تمایل هر دو طرف میتوان از بیت کوین برای پرداخت الکترونیکی هزینهها استفاده کرد. بیت کوین از این نظر مانند دلارهای معمولی، یورو یا ین است که میتوان با استفاده از دفترهای متعلق به بانکهای متمرکز نیز به صورت دیجیتالی معامله کرد. برخلاف سرویسهای پرداخت مانند PayPal یا کارتهای اعتباری، پس از ارسال بیت کوین، معامله برگشت پذیر نیست و نمیتوان آن را پس گرفت.
همانطور که گفته شد، بیت کوین به سیستم متمرکز بانکداری بستگی ندارد. از آنجا که هر گره در شبکه متعلق به شخص خاصی است، کل شبکه وظیفه دارد صحت دفتر را حفظ کند. وقتی بیت کوین یا بخشی از بیت کوین را برای شخص دیگری ارسال میکنید، کل شبکه در آن شرکت میکند.